Меси „избега“ од Барселона поради притисокот од медиумите и „нечистиот веш“ кој излегува од „внатре“!

Во текот на последните 24 часа скоро сите спортски новинари, сите спортски медиуми, печатени и електронски секојминутно објавуваат „што се случува со најголемата фудбалска икона на планетата?“.

Тоа воедно е и, според последните информации на „истражување на гледаноста“, најобјавуваната вест на планетава - Лео Меси.

И јас тргнав по патеките на тридневните наши последни добиени информации и „се распослав“ на неколку дебати, телефонски јавувања, кафе-муабети (каде што не ми беше дозволено „да слушам“ и „да пишувам“).

После 24 часа можам да резимирам дека се` започнува од Хуанхо Брау. Да не беше обелоденета кавгата и разидувањето со него, никој немаше да ги открие и другите детали за моменталните случувања. А дека излегоа од другите наоколу во тоа можеме да бидеме сигурни сите, но не и дека излегоа од устата на Брау. Очигледно дека веќе на сите им е доста „од ставање на работите под тепих“ па почнуваат да ги обелоденуваат проблемите. „Фаќањето за гуша со Бартра“ од лани летото е веќе минато. 
Да не ме потсетеа синоќа на една од дебатите, скоро и сите да ја заборавивме. И неа и сите останати проблеми кои ги имаше со Виља, за кои самиот Виља до ден-денес не негираше дека кавгата не се случила. Заминувањето на Пеп поради „тројката“ е веќе ситница во споредба со случувањата сега Но, тоа е веќе минато.

Сегашноста е многу посурова, бидејќи директно се вмеша името на првиот „физио“ кој беше сите овие години со него, кого го носеше дури и на одморите во Аргентина со него а не постоеше рекуперација да не биде под надзор на Брау. Се` до пред последната повреда.

Но, не започнува се` сега. Започнува многу порано.

А исто така сега сето вадење на „нечистиот веш“ започнува токму со последните проблеми, проблеми кои сега веќе се решаваат далеку од навивачите, далеку од медиумите и далеку од Брау.
Кавгата со Хуанхо Брау започнува уште за време на натпреварот против Баерн Минхен, минатата година. Хуанхо е против играње бидејќи не едоволно залечен, а Меси инсистира да играл. Тито воопшто нема никакво влијание врз Меси и воопшто не ни може да каже дали треба да игра или не. Меси одлучува самиот кога треба, а кога не треба да игра. (а тоа за времето на Пеп е невозможно да се случи!)

За проблемите во соблекувалната на ФБК за време на натпреварот во Минхен, еднаш пишав и тоа токму пренесено тогаш во тие моменти по информацијата која на случајна средба ја чув од фудбалер кој беше директен учесник таа вечер во Минхен. (името ниту тогаш, а ниту денес можам да го објавам, но веќе денес истата таа приказна ја споменаа сите. 

Значи, излезе на виделина дури по пет месеци)
Што се однесува до конкретната информација за кавгата со Брау, јас лично не верував додека не го видов пред некое време на тренинг и на последните неколку натпревари, кога Брау беше далеку од него и воопшто не ни беше на загревањето близу Меси. Малку ми беше чудна целата таа ситуација. Тогаш пробав да дојдам до него и да направам интервју (иако и јас се познавам лично со него, ја искористив „македонската врска“ која е многу поблиска до него. Ме одби со муабетот, дека нема што да каже за тоа, евентуално може да „седнеме на кафе“ но никако на интервју или снимање. Тогаш и се посомневав дека нешто вистина се случува. Инаку тоа е истиот тој човек - Хуанхо Брау, кој ми помогна и лично (заедно со уште еден од менаџерите на клубот) да го направам краткото интервју со Меси кое беше објавено во дневниот весник „ВЕСТ“).

Деновиве веќе сите пишуваат за тоа. Но, веќе ги знаеме и деталите кои Брау и клубот очигледно сакаа да ги сокријат во изминативе месеци. Веќе се знае дека Брау дури и разговорал со Лео, со забелешка „дека не сака да му го руши авторитетот во клубот“ и затоа „нека прави како што мисли самиот“. Неговите услуги секогаш ќе му се на располагање. Но, бидејќи за Меси очигледно тоа сега претставува рушење на неговото его, веќе не ги користи услугите на Брау, па му наложува на Тата да го донесе „физиото“ од репрезентацијата, што и се случи токму вчера. (главниот човек, Луис Гарсија е официјалниот кинезитерапевт на аргентинската репрезентација и вчера требаше да биде веќе во лет кон САД. Таму репрезентацијата ќе ги игра двата пријателски натпревари, во Њујорк и Ст. Луис. Но, планот се менува во последен миг и Луис Гарсија е веќе во Барселона. Добива дозвола од Аргентинската фудбалска федерација да ја напушти привремено, поради Меси. Тој ќе го придружува Меси во текот на следниот период.Тоа е уште еден момент дека Меси веќе ќе биде под поголем надзор за аргентинската репрезентација, отколку за ФКБ. И нормално, се` е тоа „со амин“ од Росељ и Зубизарета !?)

Факт со кој сите се сложуваат и овде во Шпанија е дека Меси врвната своја форма ја имаше само со Пеп. Тоа е повеќе од сигурно. Но, тогаш беше под посебна дисциплина. Пеп беше првиот кој екипата ја пресели од старата Ла Масиа и од тренинзите на Мини Естади, (по заминувањето на Рајкард, а за тоа имавме со ТОПКИ снимено и неколку прилози „на лице место“ како беше пред Пеп, како со него. Тие видеа можат да се погледнат на ЈуТјуб, иако тогаш не бевме свесни дека ќе снимаме историја, која денес фрла ново светло на случувањата со Меси). Со првото доаѓање на Пеп, се променија некои од нештата кои и денес се во функција. Конкретно, пред Пеп сите тренинзи беа на Мини Естади и терените кои денес се претворени во нови паркинг места околу Камп Ноу. Фудбалерите доаѓаа на тренизи и по завршување на тренинзите си заминуваа дома. Пеп ги пренесе на Сиудад Депортива, „им направи“ соби за одмор, за играње ПС, за дружење. Фудбалерите доаѓаа на утро на тренинг, сите заедно доручкуваа, одмараа, имаа евентуален втор тренинг и дури по 8 часа заминуваа дома. И секогаш велеше дека и тие на толку заработени пари, можат да ја разберат својата професија исто така одговорно како и секој работник во земјата. Пеп им забрани единствено весници и телевизија за време на тренинзите. Така и ги здружи сите повеќе. Ги натера да се дружат меѓу себе, колку и да не успеваа некои тоа да го сторат. Пеп беше тој што забрани да се пие дури и Кока-Кола, како и да се јадат „Конгитос“ (чоколадни бонбони) и „Чорипан“ (леб со колбаси). Посебно тоа му го забранувал на Лео, бидејќи тој и најмногу ги консумирал. За инцидентот со Кока-Кола(та) пред неколку месеци сите објавија. Да, тоа е вистина. Токму синоќа на една дебата тоа беше повторно споменато, дека Меси веќе повторно сите го гледаат како не може да се одвои од „конгитосите“ и од колбасите, бифтекот и ребрата (погледнете ја и неговата фотографија на Инстаграм, од пред две недели кај него дома во двор со пријателите). А кон ова само ќе ја додам и информацијата од последните медицински мерења, кои кај Лео во графата „масни материи“ имаше бројка 18. Чисто информативно, на малдите од Барса Б им се наложува дека ако не ги држат „масните материи“ под 10 коефициент, тешко дека ќе можат да играат во првата екипа. (Давид Бабунски на тоа последно мерење имаше коефициент 8, што е далеку подобро од претходно споменатото. Ова колку за информација, дека не е се` така како што изгледа). Денес сите знаат за тоа, а пијалакот е веќе „слободно во употреба“ во неговата исхрана. Дел од новинарите токму за тоа дебатираа синоќа и на „Пунто Пелота“.

- Лошата исхрана на Лео која веќе содржи и многу „брза храна“ е една од важните алки во се` што се случува со неговите повреди. Тоа за време на Пеп не можеше да се случи, но од Тито наваму веќе е комплетно променето,- заклучија и новинарите кои синоќа беа гости во „Пунто Пелота“.

Во продолжение на дебатата која синоќа беше организирана на „Интерекономика ТВ“ со неколку влијателни спортски новинари од Барселона и Мадрид, се дефинираа уште неколку информации:

- Меси меѓу другото има и личен проблем со кој сега веќе тешко се справува. Тој во моментот е растргнат меѓу од едната страна клубот, од другата фамилијата, од третата сопругата и од четвртата медиумите. Тој веќе потешко се справува со тоа. Нервозен е и не работи никој со него. Затоа и сега ќе биде далеку од овде, да не биде дел од притисокот. Затоа и заминува за Аргентина. Но, сега е малку полесно. ФКБ ова ќе го издржи, овие два месеци без Меси, бидејќи го има Нејмар. Да не беше Неј, тешко. Но вака, сигурно, - беше една од информациите кои ја презентираа новинарите блиски до него.

- Разликата е што тој е и под притисок на медиумите и јавното мислење во Каталонија, кое е многу различно од она во Мадрид. Во Мадрид секогаш го имаме ставот „веднаш и сега“. Самите навивачи и самото јавно мислење го искажуват веднаш, дали е лошо дали е добро. Критиките се секогаш „веднаш презентирани“. Додека во Барселона секогаш е „се` добро и никој не смее да каже ништо лошо додека е играчот со нив или додека не се појават проблемите“. Ќутат медиумите, ќутат новинарите и сите се со клубот. Но, кога ќе се случи нешто или кога ќе си замине е тогаш веднаш излегува на површина сиот „нечист веш“. Зошто за Меси не пишуваа дека ги имал проблемите и порано, па Пеп ги решавал со дисциплина. Зошто не пишуваше никој ништо за Тито дека е безгласна буква во тимот? Зошто сите таму ја избегнуваа кавгата со Брау и нивното разидување? Туку сега, откога се случија проблемите? Сега почнаа да зборуваат. А погледнете ги каталонските медиуми, уште ќутат, како ништо и да не е. Но, проблемите се веќе јавни.

Како дополнителна информација на претходно кажаното дека е точно е и синоќешното појавуивање на Зубизарета во живо на каталонската најгледана спортска телевизија. И не случајно, туку за да го гасне огнот. Беше напнат, но повеќе од очигледно дека сите прашања беа претходно договорени и немаше ниту едно од овие кои беа поставени на дебатата во Мадрид. Буквално, ниту едно. Одговор од него немаше, бидејќи прашањата не му ни беа поставени.

- Е тоа е разликата меѓу Мадрид и Барселона. Во Мадрид се` е јавно и ти кажуваат веднаш дали чиниш или не, навивачите медиумите, на стадион, по весници. Во Барселона секогаш ќутат и почнуваат „да плукаат“ откога ќе си заминеш -, ова уште еднаш се потенцираше на една од дебатите синоќа, по завршување на „нарачаното“ интервју со Зубизарета.
Веќе на сите им е јасно дека Меси и кога ќе се врати, нема да размислува на Ла Лига, туку ќе размислува на Бразил. Тоа е скоро сигурно, не е машина да може да го издржи сето тоа во толку краток период, да биде со исто ниво на сила и концентрација и во Купот, и во Лига на Шампиони и во Ла Лига и веднаш потоа да се посвети на репрезентацијата (која му недостасува како титула).

А за повредата, последната која се случи викендов никој и нема детална информација како што тоа беше претходно. Сега веќе не излезе ни „клупскиот доктор“ прв да ја соопшти дијагнозата како досега, туку се ангажираат други стручни лица (во медиумските објави) за да кажат за што станува збор. И самата контрола од лекарски надзор од аргентинската репрезентација а не од клупската, веќе само ги потврдува фактите со кои располагаме. „Колку, како, зошто, каде“ веќе се` е далеку.
Меси е повреден и ќе отсуствува 2 месеци. И толку. Друго не треба јавноста веќе да знае.

Што е се` посреди и дали е вистина толку сериозно повреден, дури ни Брау не знае, кој е прв човек за таа област во клубот. Чисто информативно, Хуанхо Брау е вработен во ФКБ и не е по договор, па да може да си замине или да биде сменет. Тој е вработен како медицинско лице на „неодредено време“ и воопшто не може никој да го смени или да го избрка. 
Но, може на ваков начин да го отстрани, како што се случува во моментов.
Лео Меси ќе биде приказна која допрва ќе трае во овој контекст. Едно што со сигурност може да се потврди во овој момент е тоа дека сигурно ќе е далеку од Златната Топка годинава. Тоа ќе повлече нови притисоци и нови информации „на сонце“. А неговото враќање кое се темпира да биде на најтешкиот натпревар, оној против Атлети и Чоло, тоа ќе е дополнителна тема на притисокот кој сега го фоживува Зубизарета и Росељ во цела Шпанија, колку и тоа да сакаат да го сокријат Ем Мундо и Спорт.

Среда, 13 Ноември 2013
Текст објавен на ДЕРБИ.МК ... ТУКА

Тата сепак положи иако со „шестка“, додека Карло има уште за учење

Тата не го положи првиот тежок испит сезонава со висока оценка.

Иако бев подготвен на големо да се распишам каде се` вечерва Тата ги направи големите грешки, сепак на крај се одлучувам само за кратки црти.

Зошто?

Едноставно, затоа што сите одлуки на Тата, колку и да ги критикувам, резултатот на крај покажа дека тие биле исправни.
Да, би бил неприфатен со сета моја анализа бидејќи сепак на крај победа си е победа, па макар и 2:1, а плус имаше и еден прекрасен гол (иако најголемата заслуга е во лошо позиционираниот Диего Лопез во таа среќна ситуација за Алексис)

Дека го положи тоа е во ред, но како, тоа е веќе друга работа. Исто како што можете да одите и вие на испит и да положите, а да не сте фатиле книга многу, уште помалку „да бубаличите“. Затоа само накратко, бидејќи не би сакал да звучам „нихилистички Класично“.
Најнапред изненадувачки беше изоставување на некој што е многу покорисен на позицијата „централен“ отколку тие кои играа.

Но, резултатот на крај покажува дека одлуката била во ред.

Луда беше и одлуката да се прераспореди Меси, да се исфрли фронтално Сеск и да се започне натпреварот со еден фудбалер помалку. Сеск, индиспониран, неснаодлив, загушен и едноставно катастрофално лош. Среќа во целата патека на движење.

Но, резултатот на крај покажува дека одлуката била во ред.

Првичната полемика на час пред старт на Класико околу тоа зошто не Алексис туку Сеск се покажа како точна, но не целосно до крај, бидејќи и онака генерално, Тата повторно „го убоде зрното просо“ и на слепо. Универзумот вечерва сакаше едноставно така да биде. Да влезе чудниот шут на Нејмар и да не се досудат двата пенали за Реал Мадрид. 

Едноставно, резултатот на крај покажува дека одлуката била во ред.

А од рака на Тата му одеше и самиот Карло. Карло потфрли затоа што немаше храброст, а и очигледно без доволно знаење за да се спротивстави на Тата, кој сепак би можел да биде замислен и покрај победата. Затоа што пополека го губи Меси во важните дуели. До кој дуел ќе издржи со вака исцрпувачка нервоза не би можел да претпоставам. Тоа не е дел од тактиката, тоа се случајно успешни потези кои се на работ на ризик и при самото поставување (свесно да играш без кралица, верувајќи дека коњот ќе направи шах-мат кога никој не го гледа). Ваквите тактички ротации доведуваат до ризик кој може многу ефективно да го искористи уште некоја екипа како Осасуна. 

Виктор Валдес беше спектакуларен, но исто така до кога? 
Лоши измени!? Лош прв состав!? Среќа што налета и на лош Карло.
А случајно или не, ќе гледаме допрва дали „одбранбените секвенци“ ни изгледаа тактички воиграно или и тоа само беше чин на моментална импровизација која едноставно беше дел од „поклопување на коцките“ отколку добро дисциплинирани движења. (Масче и Пике на моменти откриваа дека сепак Тата имаше повеќе среќа вечерва отколку рафинирано тактичко познавање на противникот)

Но, и после овие мои констатации, резултатот на крај покажува дека одлуките биле во ред.

А сега следува Чоло... Потешкиот испит од Ел Класико, во фудбалско-тактичка поставеност.

Следува физички најподготвената екипа, најгрубата и најнепредвидливата по одбранбената линија каде се` повеќе шкрипи, онаму каде вечерва се славеше.

Прашање е дали тогаш резултатот на крај ќе покаже дека одлуката била во ред?

(текстот е објавен на ДЕРБИ.МК)

Фамилијата Бабунски денес во МАРКА со „отварање“ на Ел Класико

Давид и Дориан Бабунски денес на две страни во највлијателниот и најчитаниот дневен спортски весник во Шпанија и еден од најголемите во Европа, МАРКА, го отвараат најинтересниот и најатрактивниот натпревар во Шпанија.

Фамилија „Класико“ е насловот на комплетната сторија за двајцата браќа македонци кои за првпат во историјата може да се каже дека имаат вакво ривластво, помеѓу двата клуба. Досега имало неколку фамилии кои играле во два различни дреса, двајца  браќа, татко и син итн. Но, браќата Бабунски се првите кои играат во иста сезона во двата различни клуба.
Низ комплетно приближување на нивниот сегашен живот „во двата дреса“ на двете печатени страни во Марка, браќата Бабунски стануваат општо позната фудбалска приказна, која сите наскоро ја очекуваат и во Класико со првите екипи.
Во продолжение на текстот, посебен осврт има и на философијата основана токму од Давид Бабунски како платформа „Скајселф“ која пак внатре во многуте философски симпозиуми организирани од Давид се собрани многу јавни личности, фудбалери, спортисти од сите сфери во Шпанија. Во подготовка е и неговата првата книга со овие философски размислувања.
Денешната МАРКА со овој осврт на фамилијата Бабунски го отвара денешното Ел Класико.

(текстот е сопственост на ДЕРБИ.МК но поради моменталните технички проблеми е објавен само на блогот на авторот)

Чекајќи го . . . најнеизвесното Ел Класико!

Ова кое следи ќе го сметам за едно од најнезгодните Ел Класико за претпоставка во конечен резултат.

Ако досега многупати скоро и да можевме сите да погодиме или само мали нијанси да не изнанадат, овојпат навистина во игра се сите три знаци. 
Се` буквално е во игра и се` може да се случи.
Можебио и најмногу поради тоа што и двајцата тренери не ги познаваме доволно долго за да можеме да претпоставиме како ќе започнат?

Дали Тата ќе остане верен на традицијата и ќе проба да ја контролира до максимум средината на теренот, каде Барса е најсилна и каде со протокот на топките низ Чави и Иниеста би ја добиел поентата повторно? 

Или пак Карло ќе проба да го продолжи она што Моурињо го наметна преку брзите крила да доаѓа до екстра можности за форсирање на „чистата 9-ка“ пред Валдес и финализација во дел од секундата?

Единствената претпоставка која можам да ја заклучам во овие моменти е дека на една ноќ пред Ел Класико повторно крајното решение и на последниов дуел ќе биде меѓу Кристијано и Лео. Џабе се форсирањата од медиумите на Нејмар и Бејл, дека „ова Ел Класико има нови фронтмени“, тешко дека ќе се сложам со тоа. Рано е и за едниот и другиот, а посебно пак воопшто не ни сметам дека тежиштето дури и во следниот период ќе биде префрлено таму како оска на баланс.

Лео и Кристијано уште многу вакви натпревари ќе решаваат благодарение на нивните индивидуални способности. Нивната поливалентност е една од најдобрите досега видени во светскиот фудбал, а токму тоа е и моментот на секое Класико, ситните детали кои прават големи предности во играта, на теренот.

Непознаница за мене во ова Класико ќе биде дали Карло ќе ја крене уште повисоко одбраната, отколку што тоа го правеше Моу, но сега без Озил кој сметам дека може да биде голем хендикеп токму во овој натпревар и во таква поставеност? 

Фрустрираноста на Бензема исто така може да биде предност за Барса бидејќи се очекува дека Зизу ќе го исфорсира за да му ја надмине сета „лоша карма“ која ја има од месецов наназад.

Повисокиот пресинг е добар во случајов за Меси бидејќи ФКБ има подобра игра од лани, а тоа е многу податливо токму и за овој натпревар.

Но, од друга слабата задна линија, посебно ако Масчерано е од првата минута во игра, подразбира очекување дека Кристијано „ќе си се шета слободно“ и ако има и добро „полнење“ ќе биде опасно. 

Пујол, колку и да сакам да го почитувам како врховна алка, сепак предолгото отсуство си остава свои траги. 

А Пике е човек кој игра во зависност од моментот. Може да е одличен, ако е фокусиран и концентриран, но може и да е полош дури и од мене, ако си имал ноќта проблеми „од кои не можел да отспие како што треба“. Човек од момент. Затоа и потпирањето на неговите способности е премногу ризично.

Е тоа се проблемите кои ова Ел Класико го прават можеби и едно од најнеизвесните до сега.

Барем за мене.

(текстот е сопственост на ДЕРБИ.МК но поради моменталните технички проблеми е објавен само на блогот на авторот)

Зошто македонскиот клупски фудбал никогаш нема да биде дел од групната фаза на Лигата на Шампионите?

Поради многу нешта, но и поради уште нешто многу важно кое стартуваше токму пред два дена.

„Довчерашната„ НекстГенСерија ја откупи УЕФА. 

А што беше НекстГенСеријата?

Младите од сите клубови до 19 години (и помлади) до оваа година си имаа своја „приватна“ лига во која се натпреваруваа, независно од УЕФА. Во исто време, повеќе од една година УЕФА правеше напори да биде сето тоа под нивна „капа“. На крајот успеаа. Од оваа сезона НекстГен Серија „се продаде“ на УЕФА и веќе е комплетно во нивна организација (сега веќе под името „УЕФА Младинска Лига“)

А што значи пак тоа?

Еден ден претходно, пред да започнат натпреварите од групната серија во Лигата на Шампионите, се играат натпреварите (во ист распоред на групите) на тимовите кои настапуваат, во категорија до 19 години.
Така, младите на Реал Сосиедад ги победија младите на Шахтјор 3:2, младите на Јуве изиграа нерешено (2:2) во Копенхаген, младите на Наполи го победија Дортмунд со 1:0, хувенилите на Барса ги победија на Мини Естади младите на Ајакс 4:1, младите на Галатасарај изиграа нерешено со младите на Реал, а хувенилите на Атлетико исто така победија против младите на Зенит 4:2.

Токму поради тоа македонските клубови ќе имаат уште поголем проблем од следната сезона да бидат блиску до групната фаза. Екипите во Европа стануваат посилни и посилни. Нивниот млад кадар пополека но сигурно, е веќе компетитивен и со искуство.

Тоа веќе со сигурност значи дека оние кои сега се натпреваруваат во младинскиот куп во Лигата на Шампионите, следната сезона ќе бидат уште посилни, бидејќи внесуваат „свежа крв“ во своите редови од првите екипи, набиваат натпревари во искуство и имаат на кого да се потпрат во годините кои следуваат и потоа. Покрај тоа во исто време и добиваат финансии за сета таа игранка.

Кај нас сеуште се „лута во празно“. Нема никаков закон, кој на пример, барем ќе им наметне на македонските клубови да мора да имаат во екипа барем еден до 21 година и еден до 19 години, на секој натпревар во континуитет. Тоа значи дека ако на пример треба да има измена на 19-годишникот да мора и тој што ќе влезе да има минимум исто години. (ова е само еден предлог, како да се најде начин да се добие квалитетен кадар во првата лига). Со тој принцип, многу едноставно добивате 12 „младинци“ кои стекнуваат проволигашко искуство. Добивате многу посилна млада репрезентација. Добивате многу посериозен кадар и во сениорската. Се` е многу едноставно ако сакате подигнување на квалитетот. Ако сакате, пред се`. Само со носење на квалитетен и објективен закон.

А вака, само ќе тапкаме во место. Останатите клубови во Европа ќе се развиваат уште побргу. Репрезентативно исто така. А ние ќе гледаме Лига на Шампиони само на телевизија и во следните децении, додека младите ќе ни имаат само една цел - „да го напуштат што поскоро македонскиот клупски фудбал, надвор во „белиот свет““.

(објавено на ДЕРБИ.МК на 19 Септември 2013)

Време е да се соочиме со Вистината, „за Македонија нема да има ни европско, ни светско“

Токму затоа тоа треба да ни биде репер.
Ако индивидуално фудбалските клубови во Македонија се сиромашни и немаат ни визија за „чекор по чекор“ создавање на квалитет кој може да донесе некаков пред се` фудбалски, а дури потоа и финансиски позитивен резултат, репрезентацијата е вистинско место за тоа. (клубовите и нивните „сопственици“ најчесто сакаат преку ноќ да им се вратат вложените пари и трчаат по инстант успех, кој за жал никогаш не можат да го доживеат, што е многу нормално)
Шпанската репрезентација стана европски шампион, па светски, па повторно ја одбрани европската титула. И пак е најголем фаворит и за останатите големи светски фудбалски манифестации.

А како дојде до тоа?
Сигурно не со инстант индивидуалното експлодирање на ѕвездите со поливалентен квалитет како што се Чави, Иниеста, Торес, Сеск итн...
Напротив, (иако се тие исклучителни таленти од раѓање, очигледно, но секаде има по некој таков квалитет) со долгогодишен план и работа на неколку селектори во неколку фази во различни тајминзи на возраста на претходно споменатите.
Планот во неколку наврати шпанците го имаа зацртано уште од далечите 80-ти години на минатиот век. Но, никогаш толку дисциплинирано како што во почетокот на новиот век.
Имено со стартот на 2000-тата тие (и малку претходно од оваа година) ги стартуваа како потенцијал со кој ќе работат во сите следни години и со максимално ангажирање во секоја категорија. 
Сеск, Торес, Иниеста, претходно Чави и сите останати кои сега се светски мега ѕвезди тогаш започнаа со своето „триумфизирање“ уште во најраните категории, прво од репрезентативните учества во У-16, па У-17, па У-19, У-21 и на крај во апсолутната категорија, сениорската А репрезентација.
Колку за информација, како тоа изгледаше низ посветување и трофеи?
Сиот фокус низ минимум 4 циклуса работа.
Прво освојување на трофеите во Меридијанскиот Куп, на свои 16, односно 17 години.
Подоцна истата генерација по неколку кратно освојување на тој куп , влегува во фазата од У-19 и У-20. Тука истите овие фудбалери веќе надградени со своето фудбалско знаење и искуство како деца, ја освојуваат Европа и стануваат повторно шампиони. Повторно имаат две последователни титули како репрезентација на Шпанија и преминуваат во следната категорија У-21. И во таа компетитвност многу бргу преземаат да го носат товарот на апсолутната категорија, А селекцијата. Оттука ја знаете приказната, Шампиони на Европа - двапати и еднаш Светски шампиони. За првпат во својата историја.
Сега во меѓувреме нивните млади колеги продолжуваат по истите патеки. 
У-16 и У-17 се шампиони од 2008, вицешампиони од 2010. 
Како У-19 и У-20 се вицешампиони во 2010 и двапати шампиони на Европа во 2011 и 2012. 
Како У-21 се шампиони на Европа од 2011 и 2013, двапати едно по друго.
И сега се сомневате дали Чави, Иниеста, Сеск Торес и сите останати ќе имаат достојна замена?
Не, нема да има никаков прекин во нивното покорување на светот во фудбалот на планетава. Можеби нема да се секогаш шампиони, но уште долго ќе бидат „рамо до рамо“ со шампионите.
Токму заради тоа што не бараа инстант успех на А селекцијата, туку затоа што започнуваа со овие кои денес им се ѕвезди, од најмали нозе, затоа што се фокусираа нив да ги водат низ неколку циклуси, затоа што беа трпеливи и максимално трудољубиви. Затоа што се дисциплинирани и затоа го живеат Успехот. Сиот свој максимално квалитетен „учителски“ кадар го посветија на децата, а подоцна „децата“ им вратија со неминовен резултат.
А кај нас се` е обратно.
Се` е фрлено само на А селекција, а во младите категории „се вежбаат“ оние кои никој не ги есапи за нешто повеќе.
Никој не ни обрнува внимание на нашите категории од У-15 па нагоре, како и да не постојат.
А сакаме инстант успех само со А селекцијата.
И тоа со пример каков што ни се случува постојано, еден дојди „крени го од мртвите“ додека си најде ангажман за убав „кеш“.
Чедомир го назначија во прво коло и веднаш сакаме на „светско“. Тој дури и самиот се прецени со изјавите дека „можеме“. Кога сфати дека се` му беше избрзано, избега „без никој да го види“. Иако уште од старт ја претпоставив ситуацијата, сепак морам да бидам искрен пред се` кон самиот себе, дека кој и да беше на негово место ќе го постигнеше истото. Нула. Затоа што успех не се добива преку ноќ, туку со минимум 15 пријателски контролни натпревари, минимум со „два циклуса во рака“ без оглед на резултатите, па дури тогаш може да се направи „сума-сумарум“.
А вака, ќе лутаме уште многу децении. 
Од нашата фудбалска репрезентација уште минимум 10 - 15 години нема да има ни ЕП ни СП, сем ако не се смени системот па да учествуваат сите европски држави и тоа да трае 3 месеци како манифестација. Па дури тогаш да учествуваме кога ќе им се оствари сонот и на Лихтенштајн, Сан Марино, Фарските острови, Белизе, Сао Томе и Принсипе, Монсерат итн...
Затоа време е некој друг да се фати со менаџирање на целиот систем во ФФМ, ако сакаме да имаме успех. 
Вака, се лажеме самите себе иако заслужуваме барем малку вистина.

(текстот е објавен на ДЕРБИ на 29 септември 2013, а ова е линк до таа објава)

Рекордот го држи Крујф веројатно засекогаш, недостижен за Тата

(објавениот текст на ДЕРБИ)

Тата Мартино ги соборува рекордите во историјата на ФКБ, но многу е далеку од еден рекорд со кој се гордеат сите блаугранисти, а воедно е и еден од најголемите рекорди меѓу светските фудбалски брендови на планетата.
Имено, „влезот“ на младите (од таканаречената кантера, во случајов Ла Масиа) во првата екипа е нешто кое е многу важно за развојот на секој клуб, па така и во Барселона кој е позната како една од најсилните младински школи на светот. 
Но, во овие моменти и не можат да се пофалат многу со промоција на својата младинска школа во првата екипа. Повеќе од очигледно е дека се фокусирани на она кое што веќе скоро две децении го прави на пример младинската школа на Ајакс (како една од најдобрите 10 во Европа) на продажба на своите млади таленти.
Рекордот, а и татко на модерната Ла Масиа, сеуште го држи Јохан Крујф и веројатно ќе го држи засекогаш.
Тешко дека некој ќе има толку храброст да заигра со комплетната кантера во првата екипа. Ова само повлекува прашање дали денешното водство не верува толку многу во својот младински кадар или доволна е заработката од неколкуте продадени „кантерани“.

Во своето водство на ФКБ, Јохан Крујф внесе како првотимци дури 32 младинци од Ла Масиа. И тоа: Миља, Амор, Роура, Серер, Лусендо, Пиниља, Ферер, Алекс, Херера, Карерас, Гвардиола, Македа, Бускетс(таткото), Кристијансен, Оскар, Серџи, Хара, Џорди Крујф, Сембранос, Ангој, Роџер, Арпон, Кике Алварез, Морено, Де Ла Пења, Селадес, Веламасан, Рока, Пимиента, Руфете, Сетвалис и Хуанхо.
По него следува Рајкард кој најмногу беше потпрен на кантерата. Дури 29-мина влегоа под неговото водство во првата екипа: Рос, Џоркера, Риера, Рубен, Меси, Верду, Дамија, Хавито, Лудовик, Монтањес, Олмо, Орланди, Питу, Мартос, Рамон, Џорди Гомес, Кристијан, Кросас, Валиенте, Џефрен, Виктор Санчез, Бојан, Џовани дос Сантос, Фали, Руеда, Виктор Васкез и Педро.
Гвардиола иако е една од најголемите икони после Крујф во ФКБ и иако направи револуционерни промени во Кампот, преселувајќи ги сите на едно место и ставајќи ги сите „под иста капа“ на тренинзи сепак е далеку од она што го направи Крујф. Таму бев присутен во 2007-та година и за првпат на лице место го видов сето тоа револуционерно раздвижување на Гвардиола уште со Б екипата, кое подоцна резултираше со историскиот момент - 6 титули во една сезона, рекорд на сите времиња во историјата на светскиот клупски фудбал. (за ова постои и видео докуметаристика на ЈуТјуб каналот на Топки-Игор Филевски). Сепак само 22-ца под негово водство од кантерата влегоа во првата екипа: Бускетс, Торас, Абрахам, Тјаго, Муниеса, Ботиа, Дос Сантос, Фонтас, Бартра, Гај Асулин, Сориано, Нолито, Монтоја, Ромеу, Серџи Роберто, Серџи Гомез, Мињо, Куенка, Тељо, Рафиња, Риверола и Деулофеу.
Ван Гаал е четврти на оваа листа, со 14 од младинската сила во првата екипа: Росас, Џофре, Чави, Гарсиа, Куардадо, Нано, Габри, Пујол, Валдез, Олегуер, Тортолеро, Иниеста, Санчез и С.Гарсија.
По нив следува Сера Ферер со само тројца: Реина, Сантамарија и Бермудо.
И Решак исто така со тројца: Трасорас, Мота и Наваро.
Со само по еден, Робсон со Арнау, Тито Виланова со Планас и Радомир Антиќ со Оскар Лопез.
Тата Мартино сега засега нема ниту еден на листата од кантерата во првата екипа. Иако вчера на натпреварот против Депортиво беше на клупа и изјави дека дошол да ги гледа Сампер и Патрик и иако досега неколку пати го вика и Давид Бабунски на тренинзите со првата екипа, сеуште покрај неговото име е бројката „0“ на влезени младинци во „А“.

Барса ја напушта старата девиза „Повеќе од клуб“ !?

Со доаѓањето на Тата Мартино во ФКБ и ставање на 2+1 годишен потпис на договорот се менуваат сите работи кои беа базично поставени во уставот на клубот.

Имено, уште пред неколгу години со доаѓањето на Сандро Росељ се променија нештата во корен. ФКБ почна да ги менува своите правила поставени пред повеќе од еден век. Го продаде дресот и почна да профитира од него. Истиот тој Сандро пак ги доби изборите нагласувајќи дека Лапорта (неговиот претходник) премногу ја меша политиката во клубот (што од овој аспект сега е смешно) бидејќи истиот тој Сандро ја измеша многу повеќе, како резултат на таа иста политика, но сега во режија на новата гарнитура утре ФКБ против Баерн ќе игра во „сениера“ дресовите со апликација на каталонскот знаме. Прашање е само кога ќе се појави и „забранетата асталада“ на истите.

Последниот момент на ризична одлука е токму изборот на нов тренер. Веќе сите знаеме дека тоа е личниот пријател на Хорхе Меси, а донесен е конкретно по инсистирање лично на Лео Меси. Веќе дел од политичките каталонски медиуми го ставија и на своите насловни страници како „Мистер Меси“. 

Тоа покажува дека и официјално оваа гарнитура му се поклонува и создава идолопоклонство од Лео Меси. Без Меси не се може. Но, за првпат во својата историја клубот создава од еден лик идол во боженски фудбалски аспекти. Тука играа и Крујф, Марадона, Роналдо, Роналдињо но никогаш од нив не се создаде идолопоклонство за некого од наброените. Секој кога и да заминеше остануваше тезата дека „никој не е поголем од клубот, бидејќи Барса е повеќе од клуб“.

Но, што се случува сега?

Сега веќе излегуваат сите претходно дадени изјави од Крујф, од Пеп, од Валдес, од Тјаго, на виделина.

Пеп си замина поради кавгите токму со Росељ и Зуби за неговата идеја за реновирање во која ги немаше Сеск, Алвес и Пике. Тие му рекоа дека не може и не одобруваат. Пеп си замина и подоцна ја раскажа целата приказна, а ја повтори и на семинарите во Јужна Америка. Крујф го поддржа и ја искритикува целата влада на клубот. (а претхопдно падна и одземањето на титулата која му беше доделена на од Лапорта - одземена од Росељ, како „почесен претседател“, со зборовите на Сандро дека во Уставот не постои такво нешто и со тоа се рушат принципите на клубот во кои „никој не може да е над самиот клуб“. Крујф ја врати и се заблагодари со зборовите дека „не му е потребен трофеј, тој си ја носи Барса в срце“. Бруката остана за Сандро)

На зборовите на Валдес се сеќавате сите. Тазе беа. А на Тјаго уште потазе.

Сега имаме различна ситуација. Пред само 24 часа имаше изјава од цела соблекувална пренесена преку зборовите на Пујол, дека соблекувалната сака да го види Енрике како нов тренер (погрешно пренесена од некои МК медиуми дека фудбалерите сакале да го видат Тата на клупа)

Сега што правиме?

Одлуката на Меси против сите во соблекувална?

Ако на ова го додадеме проблемот кој го имаше минатата година на тренинг Бартра со Меси, кога беше опоменат и потоа неколку месеци тргнат поради „желбите“ на Лео... ако го додадеме проблемот на Виља кој и директно ви го пренесувавме во епизоди, и кој заврши со седнување на клупа, а веќе е и продаден... ако кон ова го додадеме и проблемот на полувремето во Минхен во Лигата на Шампионите кога Тито по 2 минути ја напушта соблекувалната со маубетот дека „реваншот е дома, не се секирајте“, па Лео ја презема улогата на тренер и кажува кој што да игра... ако кон ова го додадеме и односот на првиот тренинг откога отсуствуваше Тито кога доаѓа како помош за кондиционо загревање Вињијалс и Лео го отфикарува со реченицата „така да си ги тренираш децата, а не нас“ и тој кажува што да се работи на тренинг... тогаш сликата станува многу појасна.

Лео е вистинскиот наредбодател во соблекувалната!

Од тие причини ова го сметаме за најрискантен потег што може да го преземе управата на клубот.

Прво признаваат дека Лео е шефот и дека само тој се слуша, а второ, му се поклонуваат и создаваат нешто што ги руши сите досегашни постулати поставени пред еден век.

А каде е тука Нејмар?

Дали слушнавте деновиве нешто за него?

Не.

Знаеме.

Ни ние....
записот објавен на ДЕРБИ можете да го прочитате тука!

Тики - Тата е новиот модел кој Барса ќе го игра наскоро

Тата доаѓа на местото на Тито по предлог на Лео, попрецизно по предлог од Хорхе (таткото на Лео), тоа е точно и не е никаква шпекулација.

Роден во истото место каде е роден Меси, од каде што доаѓа и еден од најголемите тренери исто така во Барселона Луис Сезар Меноти и местото каде е роден и Че Гевара, Росарио. Доаѓа со договор 2+1, што значи дека после првите две години двете страни можат да го раскинат договорот без никакви обештетувања. Тата во Барселона доаѓа по своите први титули во Европа.

Но, ова не е прв пример за ФКБ да се донесе тренер кој нема скоро ниедна титула во европскиот фудбал. Тоа се случува уште од времето на Рајкард во континуитет. Рајкард дојде на клупата на ФКБ без ниту една титула. Па следуваше Пеп без исто така ниту една титула, туку директно од подмладокот. Па Тито. И сега Тата.

Јосеп Мариа Бартомеу и Андони Зубизарета ги обелоденија контактите со Тата и на некој начин го формализираа неговото доаѓање во најтрофејниот клуб на планетава во последната деценија. Со Тата е договорено дека Барса не сака да менува ништо од својата философија и врските со Ла Масиа, туку Тата има обврска да продолжи онаму каде застанаа Пеп и Тито. Тоа му било начелно речено и прифатено од негова страна.

Во меѓуредови само како мала дигресија, преговорите со Луис Енрике скоро и да не започнале кога тој станал дециден дека не сака да дојде во ФКБ, поради тоа што само пред неколку месеци тој сам се понудил за истото место (додека беше Тито сеуште „на клупа“) но бил одбиен. Од тие причини не ни дошол веќе на муабет ни со Зуби, ни со Бартомеу, иако во соблекувалната скоро сите фудбалери го посакуваа како избор на Росељ.

Тата Мартино пристигнува во Барселона на голема врата, со многу доверба од соси-активистите, но не и од големите критичари. На пример, Јохан Крујф со сета почит кон Тата сепак смета дека Лучо ќе беше подобриот избор.

Ова исто така не е и прв пример за Барса каде доаѓа тренер кој е во блиски врски со најголемата ѕвезда. Така беше и случајот со Луис Сезар Меноти кои дојде „да го игра“ низ неговите најголеми волшепства најголемиот на сите времиња Диего Армандо Марадона. Пристигна во март 1983-та година и ја креираше својата филозофија и во школата на ФКБ. „Менотизмот“, контра од „Биелсизмот“ во Аргентина, остави големи траги во Барса. Сега е слична ситуација, но со нова концепција.

Тики - ТАТА ќе биде нешто слично на она што досега го играла Барса, но гледајќи ги сите досега хронолошки поставени акции на Мартино може лесно да се заклучи дека веројатно разликата ќе биде во она во кое запнаа на крај Пеп и посебно Тито, шутевите кон гол.

Ја игра истата игра 4-3-3 позиционирана со многу варијации во кои топката многу побргу се пренесува до противничката половина и каде побрзо доаѓа до финализација. Почитува високо поставен пресинг со брза транзиција по освоената топка. Тоа го играше со Њуел Олд Бојс, кој во последните години го имаше и прекарот „Барса во Јужна Америка“. Оние кои го следеле аргентинскиот фудбал знаат дека Тата иако е по предлог на Лео, сепак е единствениот кој би можел лесно и брзо да се вклопи во веќе поставениот систем.

Тата сака да детализира. Ангажира дури двајца за анализи на противниците. Овојпат со Руби ќе има и негов човек кој ќе помага во тие детализирања на секој следен натпревар. Тата не е од оние мирни, да не речеме, фригидни тренери, кои седат на клупа и мирно го следат секое движење. Тој е емотивец, тој е експлозивен со многу адреналински набој во секој натпревар. Мотиватор пар екселанс, она што недостасуваше кај Тито. Тата се разликува од претходниците по тоа што сака покрај тоа топката да е цело време присутна на земја, да ја има и во воздух. Ги сака „класичните 9-ки“ кои Барса скоро и да ги исфрли од употреба. Тоа е за очекување дека ќе биде новитет, кој колку и да очекуваме дека може да се трансформира, ќе биде сепак тешко. Фудбалерите со кои располага се мали по висина и тука ќе биде интересна неговата варијација, која досега ја играл со Њуелс.

На крај можеме да очекуваме дека ќе биде добар почеток за новитетот од Јужна Америка за кој и Меноти штотуку изјави дека за него Тата е меѓу најдобрите тренери во светот. А кон него се придружи и Марадона кој кажа дека не пропуштил натпревар на Тата бидејќи било исклучително задоволство да се гледа како тој води екипа. Дури смета дека Њуелс со Тата би била и најдобрата екипа и во Европа кога би можела да го презентира својот фудбал.

Ова е само уште повеќе поттик за сите вљубеници во фудбалската игра дека можно е да видиме наскоро уште една варијација на тема, од најтрофејниот фудбалски клуб во последната деценија во светот.

Написот објавен во ДЕРБИ на 23 јули 2013 во 12.30 часот.

ДОСТА Е ОД ТИТО, ВРЕМЕ Е ЗА ПРОМЕНИ!

Точно на почеток од неделата која ќе биде фудбалски напната до самиот врв, морам уште еднаш да бидам критички расположен кон она што мене ми значи лично, фамилијарно, посветено и со најголема доза на фудбалска Љубов.

Тито е подготвен за заминување од клубот.

Доста беше.

Доста беше и попуштање и чекање и одложување и имање разбирање.

Благодарноста за се` досега, но време е квалитетен тренер да го преземе овој квалитетен бренд, фудбалски пакет, навивачка страст.

Нека заврши натпреварот во среда и време е да се најави оставката (би сакал), кога веќе Росељ упорно продолжува да биде Мики Маус. (евентуално да се прослави и титулата во Ла Лига, и толку)

Зошто?

Затоа што доста е од оваа Барса која цела сезона се движи по инерција од она што Пеп го постави како правило уште при неговото прво стапнување на терен, од Барса Б.

Нема да ве потсетувам вас навивачите што значеше за една Барса после Рајкард, да се направат системски промени. Од Мини Естади прво го премести цел тим на кампот „Џоан Гампер“. Инсистираше и ја доби, промената на бусените во ист квалитет како и на Камп Ноу и со истите димензии, што не беше случај пред Пеп. Го создаде просторот за одмор со комплетно опремена кујна и „работно време“ за секој фудбалер како и сите во светот од 8 часови (што реално беше чудно, но многу беше функционално бидејќи со тој систем се освоија 6-те трофеи), а собите комплетни со сите услови за стандарден одмор меѓу тренинзи. Ја усоврши, иако конзервативна, формацијата со внесување на 14 деца од кантерата, најголем број досега во целата историја на клубот. Само Јохан Крујф имаше претходно повеќе, а сега Тито само 2-ца (Бартра и Деулофеу). Нема да потсетувам ни како се овоија 6-те трофеи во една година, рекорд на планетата, еден и единствен сеуште. Тоа беше Пеп, секогаш опремен и со мотивациски видеа за секој тежок натпревар, за секоја Ремунтада, за се` што ги доведуваше до совршенство и емоциите на сите навивачи. Да, тоа беше Пеп кој не дозволуваше поединечни разговори во неговата канцеларија, туку на лице место, на тренинг, пред сите, секогаш заедно. Немаше проблем кој требаше да се крие од „другарите на терен“. Сакаше перфекција и во самата екипа во нивното дружење и надвор од теренот. Забрането беше да се читаат весници на тренинзи и да се зборува за новинарските текстови, ниту на тренинг, ниту јавно. Воведе и правило со кое секој навивач мораше да се испочитува, да му се даде автограм, да се слика, секогаш кога е можно. Околу 800 евра беше казната ако не се испочитува навивач кој тоа го посакал ако сретне некаде јавно некој од фудбалерите. Но, во исто време забрани и било какво интервјуа за медиумите, ако фудбалерот претходно не добие дозвола од клубот. Можеби некому тоа не му се допаѓаше, но факт е дека беше функционално. Бојан Кркиќ не можеше „да ги прифати“ тие правила, сакаше многу бргу да стане ѕвезда. Затоа и прв „го изеде стапот“. Но, тие што останаа направија чудесии што се запишаа во историјата на светскиот фудбал, засекогаш.

Но, темата ми беше Тито, зошто треба што поскоро да си замине?

Никогаш нема да мислам дека пресудно за фрустрацијата со која направи погрешни чекори е приказната која ја разоткри Јохан Крујф, како Тито криел од неговиот најдобар пријател Пеп кога Зуби и Сандро одлучиле и му соопштиле нему дека ќе го наследи Пеп, неколку дена претходно. И тоа (како што прецизно ни откри Крујф)  Пеп тоа го дознал на самиот Прес, лани, а не од устата на неговиот најдобар пријател. Веќе не ме ни чуди неодговарањето на прашањето во петокот „дали се виделе со Пеп во Њујорк?“. 

Знаеме сите. 

Не. 

Пеп веќе нема никакви пријателски односи после тоа со Тито, а на Тито не му дава гордоста да му се извини и да проба да го врати пријателството во убавите времиња. А знаеме и зошто настана разидувањето. Поради продажбата на Сеск, Пике и Алвес на кои Пеп инсистираше, но Росељ не дозволи по ниедна цена. А зошто Пеп не сакаше да ги прифати за сезонава, знаеме исто така. Нивните кавги од јануари минатата година нема да ги заборавиме, сите шпански тв ги пренесуваа секојдневно.

И зошто Тито мора да си замине, уште еднаш да повторам, не оддалечувајќи се со од темата (поради хронолошкото потсетување)?

Не само поради тоа што со доаѓањето сакаше веднаш да покаже „кој е кој“ а посебно дека не е Пеп, со тоа што ги промени сите дотогаш поставени правила од претходникот-пријател. (па нели „друже Тито“ работевте заедно и виде дека се` е функционално?“)

Зошто имаше потреба да ги укине прво мотивациските видеа?

Зошто ја промени „другарската атмосфера“ уште од првиот тренинг и нареди дека ако некој има нешто да каже или да го праша, нема веќе да биде „сите заедно“ на тренинг, туку кај него во канцеларија и исклучиво „во четири очи“?

Зошто го стопираше внесувањето на младите таленти од кантерата?

Зошто ги стави во заштита оние кои Пеп посочуваше дека не се подготвени веќе да бидат стандардни во дресот на Блауграна, а „се откажа“ од Виља, Тељо и сега веќе Аби?

Зошто не направи некоја промена, па макар и луд експеримент, кога виде, забележа и сфати дека против овој силен Реал „не оди на стариот начин“ по инерција?

Зошто не ја воведе таа „класична 9-ка“ ако е веќе потребна, барем за некои моменти?

Зошто не влезе со експеримент „крила, лево и десно“ ако требаше да се изненади некој противник кој ем што не очекува таков развој, ем што тој форсира таква игра?

Зошто едноставно не остави свој печат, како што тоа го имаат направено сите, Михелс, Јохан, Робсон, Рајкард, Пеп?

Зошто е поважен проектот „Нејмар“ кој си го форсира и за личен профит Росељ отколку цврсто да застане како менаџер и да си побара тоа што реално и недостасува на ФКБ за следната сезона?

Зошто дозволи да се загуби во најважниот натпревар?

Тоа што се случи во Минхен и првата измена на 4:0 во 83-та минута, е чуденка со која не се потсмеваат сега само каталонските медиуми, туку цела Шпанија, Германија, па и Европа. Зошто? Зарем во тие моменти беше исклучен од случувањата на терен? Дури и Џиџи (екс, од Вардар) како „најголема утка“ да беше на клупа во Минхен, ќе „убодеше“ барем една измена порано.

Зошто не се менува нешто во од, како што тоа го правеше „некогаш неговиот најдобар пријател“? Секоја сезона, усовршени детали и нови лица. А сега се` се врти во круг и се тапка во место, додека другите одат екстремно брзо напред?

А проблемите со Валдес, туркањето „под чергиче“ и држењето настрана од медиумите ќе трае уште само 2 месеци. Валдес тоа ќе го открие откога ќе замине и кога веќе нема да биде под „забрана за медиумиски контакт“. А тоа со „капитенската лента“ на Катедрал беше како да е на клупа Бени Хил, а не Тито Виланова кој треба се` да има под контрола... и кој ќе носи лента, кој ќе шутира пенал, кој ќе изведува слободен на која дистанца и кој каде ќе е поставен, како што „во времето на Пеп“ не постоеше некој да не знае која му е улогата.

Затоа.

И за се` друго што во текстов намерно или ненамерно прескокнав и пропуштив.

И на крајот, не е лошо Барса да испадне, затоа што не треба да имаме лажна слика дека веќе е несовладлива, недофатлива и непобедлива. ФКБ не е онаа што беше до лани. И тоа воопшто не е страшно, напротив. Тоа само значи дека е време за Ремунтада. Но, не против Баерн Минхен, туку внатре во менаџерскиот состав, во ростерот, во младинските школи. Време е за Ремунтада во координацијата меѓу сите категории, како што во најубавата деценија тоа се правеше кога Алберт Бенаиџес беше главен координатор на сите категории.

Време е за нов тренер, кој ќе го усоврши системот кој со Тито како да се заглави во просторот. Без инвентивност и без желба за експеримент, па колку и тој да е чуден, но кога е неопходен, секако дека ќе биде прогресивен.

Ова мене не ми е нов став, уште помалку дека е поттикнат од 4:0 против Баерн. Ова го пишав за Тито уште летото кога видов како изгледаат промените на тренинг кои ги воведе. Ова го пишував и кога направи неколку погрешни чекори со кои можеше многу лесно да го загуби Меси на подолг период, ова го пишував и кога замина за Њујорк и кога Роура „на мускули“ го презема неговото место. Ова го пишав и кога се врати, па следствено и денес. Но, денес како резиме и завршница на сето мое „самомуабетење“. Да не биде после, ако се помине Баерн, ќе го сменам ставот. Не, само  би го одложил до Финале. Потоа пак истиот став. Тито време е да се пензионира или да работи нешто во канцелариите на Росељ.

ФКБарселона е нешто што е повеќе од клуб. А оваа сезона видовме дека не е ништо поразлична од другите, а на моменти дури и полоша.

Ремунтада сега! Внатре! И надвор...меѓу сите нас, во нашите срца...