8.1.13

Како се заканува синот на генералниот секретар на Ракометната федерација на Македонија?

ЗАКАНА ОД СИНОТ НА ГЕНЕРАЛНИОТ СЕКРЕТАР НА РАКОМЕТНАТА ФЕДЕРАЦИЈА НА МК!!! Денес, без никакви причини, за кои сеуште се чудам, бидејќи сите медиуми во Македонија беа многу потранспарентни кон последните случувања „околу патувањето за Севиља“. Детето кое очигледно е многу силно и „добро заштитено“ се заканува по мојот живот!? И тоа во името на РФМ!? Каква е неговата поврзаност со РФМ? Сем што е син на генералниот секретар М. Н., со кој имам и лично пристојна комуникација. На профилот на член од мојата фамилија во порака, со закани по мојот живот и работа!? Не знам, само дали ова безбедносните структури и институции ќе го земат предвид, ако им се обратам по повод „заканата по живот“ ?

П.С.
Личноста која се заканува е ракометен судија. Дали е заштитен во случајов и од тој аспект? 

http://kajgana.com/kako-se-zakanuva-sinot-na-generalniot-sekretar-na-rakometnata-federacija-na-makedonija

Пеп се враќа на 1. јули 2013!

Објавено на Кајгана на 29 декември 2012

http://kajgana.com/pep-se-vrakja-na-1-juli-2013


Најблиската негова околина веќе ја пушти во оптек информацијата која тој во деновите од Божиќ ја кажал неколкупати, додека отседна фамилијарно во Сантпедор. Пред заминувањето во Њујорк, утринава каталонските медиуми направија резиме и анализа, во која крајниот резултат секогаш е Англија. И тоа конкретно, Челзи, Јунајтед или Сити. Веќе се знае и точниот датум на неговото враќање во фудбалот, 1. јули 2013.
Пишува: Игор „Топки“ Филевски
Прашањето „каде" ќе остане и во следниот период тема за моите хипотези. Но, и сега можам да направам една кратка анализа ако споредам се што слушам, гледам и читам.
Прво, Челзи. Таму има можност за големо реновирање со оглед на тоа што Абрам не штеди пари и сака успех по секоја цена. Го сака моделот кој го промовира Пеп и тука несомнено е дека ако дојде, Челзи ќе биде најголемиот купувач летово. Прашањето со Тери и Лампард малку ќе е жешко, но тоа ќе го гледаме пост-фестум Пеп.
Второ, Сити. Таму има една многу битна алка која се вика Чики Бегиристаин. Заедно го создадоа моделот во Барса. Чики го напушти Росељ и почна да го форматира Сити по моделот на ФКБ. Чики таму не е за година-две туку за многу подолг период. А токму тоа е моментот кој го бара и Пеп. Тука е лошо што има многу платеници кои Пеп би ги отстранил под итно. Е сега колку една таква конфликтна ситуација би ја одобриле газдите. А со Џеко, Тевез и Балотели тешко дека англиска Масиа „бај Чики и Пеп" ќе може да функционира.
И трет, Јунајтед. Тоа е пред се предизвик. Манчестер Јунајтед е едно од најголемите фудбалски имиња на планетава. Јунајтед е предизвик за секој квалитетен тренер. Јунајтед, каков и да е секогаш е во врвот на светот. И за Пеп нормално е да е најголем предизвик. Тука има престиж, добра база, можност за позиционирање во светската фудбалска историја на сите времиња. Манчестер е икона, која е многу поголема од Пеп, за разлика од претходните два клуба. Но, тука го има и единствениот но сепак најголем проблем. 72 годишниот Маестро во тренерската фела Сер Алекс Фергусон, прашање е дали токму на 1. јули 2013, ќе одлучи да стави крај на својата 26 годишна кариера на клупата на Јунајтед. А тоа е тука пресудно. Ако Пеп добие благослов од Ферги, можеме да претпоставиме како ќе продолжи приказнава од 1. јули натаму.
И за крај, најважното кое сакам да го потенцирам е дека следнтата сезона има шанси медиумски Англија да ја направи посилна од Шпанија, во европски рамки, токму со дуелот повторно меѓу Пеп и Моурињо. Каде е Моу, таму се медиумите, сакале ние да признаеме или не.
А прашањето за Моу е исто така комплексно како и ова, па затоа ќе го оставам за следниот мој текст. Важно е дека и тоа си има свое англиско продолжение. Се надевам дека сум во право.

За лошите чекори на ФФМ, за Агим, за Горан и за сите останати во 2013-та!



Македонскиот фудбал ја завршува својата година. Успешна или не? За некого можеби да, за мене аналитички гледано - не.
Зошто „НЕ“? Каде се пропустите? Како понатаму? Зошто следната ќе биде како и оваа, а можеби и полоша? Без успешни квалификаци, без помрднување од „нултата точка“, без визија за иднината. И со „лоша крама“ во првиот чекор од новата, со изборите на сите нивоа.

Без оглед на се што поставив како прашање, сепак за едно мора на самиот старт да се „крене чашата во поздрав“. Решението за координација на сите младински категории, да дишат во еден ритам.  Да се одберат професионални тренери-селектори во сите младински категории, што ќе е спој „во едно“ под водството на еден човек како координатор на сите младински категории. Тоа е она што му недостасуваше на македонскиот фудбал во изминатите децении. Нешто што одамна е правило за сите успешни фудбалски федерации и репрезентации.
Е сега што е она кое е загубено и за кое допрва ќе го плаќаме данокот?
Македонската репрезентација требаше и мораше во овој циклус да направи замена на неколку позиции. Но, не на позицијата на Горан Пандев, како што некој во македонскиот медиумски фудбалски свет сака да протне. Горан Пандев додека игра може да ни биде само од корист и целата игра треба да биде фокусирана кон максимално искористување на тој квалитет, за жал единствен од тој калибар кој ние го имаме. После овој, Горан можеме само уште еден циклус да го имаме, и толку. А како што тргнале „некои“, којзнае и дали овој ќе го завршиме со него. Но, да се вратам на првата реченица од образложението, подоцна пак ќе се осврнам на најдобриот македонски фудбалер на сите времиња (барем според моето мислење, статистики и се` што е номенклатура за фудбалски вреднувања).
Попрецизно, да бидат заменети 5-6, а можеби според некои дури и 7-8 позиции на „старите“ со „млади квалитетни таленти“ кои ќе се калеа низ овој циклус. Младинци, врз кои нема да се прави притисок, ниту резултатски ниту било каков, сем дисциплински и вметнување на новиот сетап. Ќе поминат така низ цел овој циклус, а веќе следниот тоа ќе биде основата за македонскиот репрезентативен фудбал.
Е сега, како што Платини веќе најавува проширување на ЕП, значи веќе во следните квалификации ќе имаме одличен старт, токму со нив кои ќе го понесат товарот за кој ќе бидат веќе подготвени. Веќе би имале реални шанси „да ќариме“ и ние од проширувањето и да имаме прво учество на ЕП.
А сега?
Сега ги имаме квалификациите кои како и да свртиме пак на крај ќе сме „највисоко 4-то место“. А дури и со „подмладувањето“ во вистинска смисла, пак ќе си бевме 4-то место, скоро сигурно.
И што сме добиле?
Загубени квалификации. И веројатно загубени и следни квалификации, кои пак тогаш ќе бидат (бидејќи ќе мораат да бидат!) воигрување на подмладувањето. И така ние всушност со децении се вртиме во круг, а и понатаму продолжуваме да се вртиме. Рингишпил во кој ние постојано се воигруваме и велиме „ е следниот циклус ќе ни биде врвот“.  За жал.
А тоа што се случува, од другата страна на настаните, само ја влошува целата ситуација на заздравување и правилно резонирање.
Утре ќе се доделуваат плакетите и трофеите.
Агим Ибраими ќе биде прогласен за најдобар фудбалер на Македонија за минатата година. Нема да прашувам според кои критериуми, затоа што критериумите ги знам. Се викаат „рамковен договор“ и тие критериуми ни се познати на сите нам. Јас ќе бидам малку похрабар во муабетите кои „не-јавно“ сите јавни личности ги кажуваат, но сепак во своите колумни и текстови и се што не  пишуваат, не смеат или не сакаат да кажат, па затоа јас ќе допишам на темава. Вака, како што игра Горан Пандев и како што освојува трофеи во Европа и прилогот кој го дава за македонскиот репрезентативен дрес, таа тиутула може да биде само за него! За жал другите ќе мора да чекаат тој да се пензионира или да му падне квалитетот, па ништо да не освои во една од најсилните Лиги во Европа, па да чекаат место на подиумот.
Агим, без да бидам погрешно разбран, е одличен, но тоа е премногу далеку зад Горан, а фудбалот во Словенија срам ми е воопшто да го споредувам со Калчо Лигата. Трите погодоци за репрезентацијата, трофеите и головите во Словенија се светлосни години далеку од трофејот во Калчо освоен за првпат после 20 години. Освоен после ерата на Марадона. Освоен од Наполи, со Горан Пандев! За другото веќе навистина би било дегутанто да пишувам, бидејќи навистина не би сакал да испадне дека е обезвреднет талентот на Агим. Можеме само да признаеме дека на сите во Македонија може да им биде многу тешко да дојдат до врвната титула од ФФМ, додека игра Горан. Сакале вие тоа да го прифатите или не.
А оваа моја „рамковна“ теза е потврдена и поткрепена со создавањето на „ново работно место„  заменик Генерален секретар - Aлбанец и „портпарол плус“ - Aлбанец. Исто како што и во следните 15 дена, комисијата за назначување на селектори, од оние кои ќе треба да ги одбере на конкурсот, двајца меѓу нив ќе мора да бидат Aлбанци(!)
Не знам како да го проценам ова? Но, знам дека се додека се водиме според „рамковни записи“, а не според квалитет, значи дека имаме нешто утнато, за кое подоцна ќе мора да го платиме данокот. Квалитетот мора да е неприкосновен! Ако има квалитетни, не два, туку пет нека бидат Aлбанци, Tурци, Власи итн. Зошто заменик Генерален секретар по формула, ако има поквалитетен Албанец или Турчин, Македонец. Зошто пак двајца портпароли, нека биде Македонецот со албанско потекло на тоа место ако е поквалитетен.
Е затоа, пак ја утнавме работата. Како со квалификациите, така и со структурата.
Како и по обичај.

(Објавено на Кајгана на  26 декември 2012)

Лео Меси ќе ја добие и годинешнава Златна Топка на ФИФА

(Објавено на Кајгана на 19-ти ноември 2012)

http://kajgana.com/leo-mesi-kje-ja-dobie-i-godineshnava-zlatna-topka-na-fifa

Иако е уште рано и речиси се држи во тајност комплетното гласање на ФИФА (оние кои имаат право да гласаат: капитените, селекторите и одбраните медиуми, новинари) како никогаш досега тие претпоставки не биле толку транспарентни. Веќе „и врапчињата знаат" дека Лео ќе ја држи в раце новата „Топка".

Пишува: Игор „Топки" Филевски
Не се во прашање веќе само бројките кои ако статистички ги гледаме може да прават лоша симулација, ако сакате да претпоставите резултат,  според случувањата во националните првенства и учествата во репрезентативните настапи.
Да, можеби ќе кажете Кристијано Роналдо. Можеби ќе кажете Чави или Иниеста. Можеби ќе кажете некој друг ваш љубимец кој не е никаде меѓу споменатите. Дури и јас едно време мислев дека Икер Касиљас заслужува да биде со овој трофеј за годинава.
Но, веќе и мене ми стана јасно дека сум во грешка.
Лео Меси ја освојува „Златната Топка", колку и да сакаат да го прикријат тоа во ФИФА!
Лео Меси го собори рекордот на Пеле. Лео го брка рекордот од 1972-та година на Герд „Торпедо" Милер. На Лео веќе почнаа да му ги одбрoјуваат и асистенциите.
Веќе сите заборавија дека Кристијано Роналдо ја освои шампионската титула со Реал Мадрид, а не Лео.
Веќе сите заборавија дека Чави и Иниеста направија прекрасен исчекор со нов трофеј во репрезентативниот дрес и на Шпанија и го продолжија владеењето со Европа.
Веќе сите заборавија дека Икер Касиљас беше можеби и најзаслужниот за патеката која успешно ја чекореше неговата репрезентација, дури и тогаш кога не и одеше добро.
Веќе сите заборавија дека Челзи и Баерн Минхен го изиграа финалето во Лигата на Шампионите, но без некоја екстра популарна ѕвезда која остави печат да се памети во наредните децении.
На почетокот на септември кога започнуваа сите национални првенства, тук-таму ќе се споменеше муабетот за тоа кој оваа година ќе стигне до „Златната Топка" на ФИФА. Но, сите беа скоро поделени. Можеби Кристијано тогаш водеше во анкетите, иако не заостануваа Иниеста и Чави, па дури одвреме-навреме и Икер.
Но, тогаш не се гласаше. Тогаш немаше ни предлог листи испратени до ФИФА кои се тие што ќе бидат на функциите за гласање (пријавени капитени, селектори, медиуми...)
Времето како да избриша сe во еден миг. Меси со секој следен постигнат гол, „се врати во игра". Сите медиуми почнаа секој-неделно да потсетуваат на 75-те голови на Пеле.
Свесно или несвесно, сите светски медиуми му направија совршена кампања на фудбалерот кој скоро и да не освои значаен трофеј годинава, а со секој нов ден да биде поблиску до најважниот трофеј. Во меѓувреме го собори Пеле. Сите сега ги пополнуваат своите вести и насловни страни со останатите 9 натпревари и евентуалните 8 голови.
Лео се позиционираше како никогаш досега. Сега веќе се вадат и стари рекорди на кои одвај се сеќаваме дека беа постигнати, од Батистута, од Сантиљана итн.
И токму во овие моменти на кампањата која ја опслужуваат сите медиуми во светот, се случува гласањето во ФИФА. Токму кога сите зборуваат за волшебникот од Аргентина.
Заборавија на трофеите на Кристијано и на совршените игри на Чави и Иниеста. Заборавија на најдобриот голман во светот, во овој миг со уште повеќе трофеи и од Чави, Иниеста и Кристијано, годинава.
Тоа е една и можеби најважната работа во цела оваа „игранка" на ФИФА.
Менаџерите на Кристијано тоа одамна го знаат. Исто  како што знаат дека со дадените изјави Криситијано си направи сам на себе лоша работа, дека „да можел би гласал за себе" и дека „тој знае дека е најдобриот во светот".
Oва некого и ќе го иритира, за разлика од Лео, кој ја има улогата на „скромно фудбалерче" секогаш со умерени изјави и со почит кон сите, без ниеден излив на самобендисаност или ароганција.
Затоа „оние кои работат" за Кристијано пробаа да го направат и послениот удар. Излобираа викенд-интервју за Си-Ен-Ен, како последен миг во кој можеби ќе се направи пресврт кај оние кои се уште не ги имаа предадено своите гласови.
Но и тоа од маркетиншки аспект, како наменски проект за Изборот на ФИФА, е веќе задоцнет потег. Затоа и се гледа рамнодушноста на Кристијано кон ова гласање, викендов. Свесен е и самиот дека Лео повторно му ја зеде како „од пред нос" Златната Топка и со помалку верифицирани трофеи од страна на самата организација - ФИФА.
А тоа го знаеме и сите ние, на кои не ни требаат веќе сондирањата од нашите извори, кои телефонски ги прераскажуваме „знаеш ли за кого гласал Икер, а знаеш ли за кого Чех?"
Во секој случај, можеби и да не се сложувате со тоа, веќе неколку години наназад го потенцираат дури и челниците во ФИФА, а и уредниците на многу светски влијателни спортски медиуми, дека најдобар фудбалер не се бира само според заслугите за освоените трофеи, туку се бира комплетната фудбалска позитивна личност, која е воедно и светски промотор на Фудбалот „напишан со голема буква". Е тоа е веќе друго, нели. Тоа е оној кој во јануари ќе ја подигне новата „Златна Топка" и повторно рекордна! Лионел Меси.

Чедомир Јаневски, Quo vadis?

Со последниот список и избор на Чедомир Јаневски веќе се прашувам дали селекторот покрај тоа што беше одличен фудбалер, а се покажа и како солиден македонски тренер интернационалец, е и визионер?
Како што фудбалер кој не е „фантазист” тешко дека ќе може да е поливалентен, „исклучително непредвидлив„ (во позитивна квалитативна конотација) и оној „кој ќе прави разлика” на терен, така и тренер-селектор-менаџер ако не е визионер, тешко дека ќе може да се очекуваат „големи дела”.
А ние веќе одамна сме во ситуација, како нација, да чекаме големи дела. Нема веќе за македонскиот фудбал, резултати „кои ветуваат”.
Е сега, само размислувам и веќе сум скоро сигурен дека ако не се случеа „глупостите” пред натпреварот со Србија, којзнае дали ќе се случеше тоа што го видовме сите... да се наметнат некои кои претходно најчесто беа „во втор план”?
Дали ако Пандев беше присутен на терен, а Ристиќ и Попов „не одиграа” надвор од теренот  така како што одиграа, Чедомир ќе ги добиеше епитетите дека „направил одлична проценка и уште подобра замена на претходно споменатите”?
Тука е клучната поента, која мене ми отвара друга сфера на размислување!
Колку е Чедомир визионер и колку знае да направи вистинска проценка на квалитет кој е неопходен, квалитет кој е во прогресивна фаза и му треба само-откривање, квалитет кој се подготвува да блесне ,а тој да му направи пат, квалитет на кој треба, со еден збор речено,  да му се даде моментот, а не „да му се продаде желката” , како што тоа во жаргон знаат да кажат врвните мајстори на фудбалската игра?

Според последните случувања, ќе останам на ставот дека Чедомир бил одличен фудбалер и добар тренер. Визионер, тешко. Напротив, прави грешки, кои подоцна можат скапо да не чинат, а згора на сè има лоша тактика, кога сака да пренесе некоја информација што треба сите ние да ја „лапнеме безпоговрно”, па макар и да му прогледаме „низ прсти” на неговите невистинити информации (нешто што ни „под разно” не смее да си дозволи!).
За константното форсирање на Тричковски (и кога е, и кога не е во форма, нема да пишувам) можеби само некогаш ќе прашам „зошто и денес”?. Но, ситуацијата во која се најде, налага да го прескокнам, барем денес. Но, за различното поимање на „функцијата на Пандев”, нема. И тоа е во моментов, чудна и помалку извитоперена јавно, ситуација која тој како селектор мора да ја „елиминира” во секое свое службено презентирање, бидејќи може многу лесно да излезе од контрола и да направи подоцна многу поголема штета.
Горан Пандев, за сите кои ги следат неговите игри, па дури и за тие што комуницираат лично со него, гледаме дека „го игра” на погрешна позиција. Можеби некогаш тоа му беше „природна позиција”, но веќе многу работи се променети кај Пандев, што за ваква концепција кава ние ја имаме, скоро задолжително мора да игра „централен шпиц”. Да биде во ситуација да биде многу пофункционален кога ќе добие топка, со еден до два потега да упати шут кон гол, а не „да се мачи” и „бори со противниците” градејќи позиција за шут.
А тоа што во меѓувреме на Горан му е „спакувана кампања” дека Македонија може без него е само една фарса, која баш би сакал да видам колку може и до кога ќе може. Едно треба на сите да ни биде јасно, ако сакаме големи успеси репрезентативно, играта барем сега-засега во периодов од година-две (ако Бог даде да биде оддалечен од повредите) треба да биде конципирана токму во главна улога со него. А покрај него да се промовираат младите фудбалери кои ќе стекнуваат и искуство и ќе бидат одлична соработка со него.
А  тука е и следниот проблем кој го изнесе Јаневски на прес конференцијата. Само неколкумина  тоа подоцна „медиумски го прокоментираа” (за жал, бидејќи е нон-сенс, а може да се каже и дека е целосна невистина).
Давид Бабунски, еден од исклучителните таленти, поливалентен фудбалер, кој е комплетно созреан токму за позицијата зад Пандев, не само што не е повикан, туку е да не речам, според мое мислење и дискредитиран во целата ситуација. Централен „за врска” токму онаму каде во моментов мислам дека и би можеле да имаме проблем дури и со Словенија.
„ ... Давид треба да работи, дури и одигра само еден натпревар, на пријателскиот со Црна Гора за „млада”, претходно играше за У19. Па премина во У21. Одигра еден натпревар. Не смееме исто така со еден натпревар, дека децава се веќе стигнати и имаат таков квалитет да настапуваат и за сениорска репрезентација... „ - изјави Чедомир Јаневски.
Е сега ако се водам по она што Чедомир го кажува тогаш ќе прашам како тоа е викнат на пример Мите Цикарски, кој нема воопшто ни стандардно место во У21, а веќе влегува во „сениорска”. И ако е така, во тој случај можеби е пологично да бидат повикани, на пример, и Јани Урдинов или Стефан Ристевски (нормално на друга позиција) кои ги гледавме сезонава низ квалификациите со скоро стандардно место во „млада”? А да не зборувам за педагошкиот момент кај децата кои без „У21” искуство се трансферираат во „А”, па после да ги видам како ќе играат назад во У21 (со погрешно позиционираната „псеудо-ѕвездена ментална склопка” и однесување кон останатите од „млада”) каде природно треба да „се развијат”!?
Чедомир!?
Конкретно за Бабунски нема многу да коментирам, иако него го гледам „во живо низ цела сезона” . Но и да не го земаме предвид  мојот коментар, туку оној кој можам да го слушам низ сите натпревари кога ја следам У21 преку „лајв стрим”. Не одете подалеку, ете ви го дури и последниот натпревар против Србија на кој имав можност да го слушам српскиот коментатор „и покрај победата на неговата репрезентација” кого го „честеше” постојано со „супервлативи”. Објавените текстови во италијанските и германските медиуми, можете да ги најдете на нет, потпишани се исто така од искусни спортски новинари-аналитичари, кои имаат малку поголема визија „од наш Чедомир”.
(чисто информативно, Бабунски има одиграно три пријателски натпревари и 5 официјални во квалификации за У21, а од каде на селекторот му е пласираната информација дека е само еден натпревар-и тоа пријателски, самиот треба да се праша. Така „елиминација” не се прави. Лагата е лага, па макар е кажана и од Обама. Натпреварите кои тој ги одигра во врвна форма, може да се видат низ видеа и извештаи, против Еспањол, Тот`нам, Андерлехт и Волфзбург . Ќе биде премногу да ги елаборирам. Требало селекторот да знае и за нив, бидејќи и онака рече дека „средниот ред е најпроблематичен”. Веројатно екипите кои ги споменав не се на нивото на „Зрзе и Саса” па затоа и нема место за него. Само ме интересира како тоа Чедомир мислеше дека „треба уште да работи”!? Дали фудбалски да работи, бидејќи сè ова е премалку или да работи некаде на друго место, во сервис, фабрика или агенција? Секоја чест на „исклучоците” од оваа линија, која е солидна, на свој начин)
А она што го кажа за „новото освежување” Адис Јаховиќ, за кого веројатно не треба докажување, може само да не радува бидејќи претпоставуваме дека изборот токму за него на Чедомир е поради тоа што Јаховиќ е „топ фудбалер”  и можеме само да кажеме „честитки”.
Но, она што веднаш потоа следуваше како објаснување на целината, повторно ми го мати умот.
„ ...ќ е ни биде потребен и еден таков играч кој може да задржи добро топка во нозе, да игра со грб свртен спрема противничкиот гол, не се срами да работи и дефанзивни задачи, затоа и заслужува да биде повикан”.
И за крај после ова јас само ќе прашам:
 „Чедомире, дали „фудбалски” сè е во ред со тебе? Дали си ги преслушуваш муабетите кажани јавно? Дали правиш репрезентација со фудбалери кои се комплетни или ти требаат само фудбалери кои ќе можат да задржат добро топка во нозе, да играат со грб свртени кон противничкиот гол и да не се срамат да работат и дефанзивни задачи?
„Чедомире, јас познавам неколку деца кај мене во маало, кои знаат да играат така „со грб свртени” а и не се срамат да играат „било каде”.
Дали ние зборуваме за репрезентација или за некоја фудбалска школа?
Дали Чедомир ќе објасни на следниот прес за некое ново освежување што знае на пример „добро да води топка покрај аут линија” или добро да изведува корнер со лева нога?
Дали е ова муабет кој морам да го слушам, бидејќи со нетрпение го чекам секој следен прес?
Чедомир Јаневски, драго ми беше кога „те запознав” на испитите за ПРО лиценца. Сè уште ги чувам 18-те часови видео материјал, на кој си и ти, смирен и сталожен, без непотребни муабети, кога верував дека еден ден ќе бидеш исклучителен визионер кој како фудбалер ми беше еден од незаборавните на Вардаровата, можеби и најдобра, генерација. Но, Чедомире, премногу мир има во твоите визии за веќе да верувам дека ќе направиш резултат кој ќе ја крене Македонија високо во европскиот фудбалски квалитет.
Можеби професорот по фудбал, Боби Марковски, го нема твоето тренерско искуство, но го има визионерството и техничкото знаење што да се бара-кога се бара. Почни со советите од него, а подоцна можеш да продолжиш со дел од околината ти блиска (барем некои од нив), во кои има многу повеќе визија за прогрес.
Така ќе бидеме сите среќни и презадоволни.