За првпат имав чест гордо да им возвратам со „Алејкум Селам“ ;)

Запознав двајца туристи од континентална Турција кои случајно не знаеа ниту еден единствен странски збор. (сем да кажат на англиски „Елоу“)

Тоа воопшто не ми пречеше во следните три дена да се дружам со нив колку што можам, споделувајќи го секој мој досега научен турски збор (не повеќе од 50-на збора). Но, најголем дел од „муабетите“ беа поткрепени со мимики, како говор на телото.

После три дена, од нигде-никаде ме среќаваат на улица и ме отпоздравуваат со „Селам Алејкум“. Во истиот момент ми текна дека треба да одговорам со „Алејкум Селам“ (со надеж дека не погрешив, бидејќи неколку пати сум го сретнал низ книги и филмови), не претпоставувајќи дека токму со тоа ќе поттикнам едно огромно воодушевување и уште поголемо пријателство.

Ме „завлекоа“ покрај море, во еден бар, за да ме почестат во знак на пријателство и добра воља. Сфатив дека тоа е за мојот труд што сум го вложил за да им помогнам да се разберат и со останатите околу мене, кои исто исто така не знаеја турски, но не се ни трудеа да ги разберат.
И посебно што сум ја испочитувал нивната култура и „незнаење“.
(прераскажано со голем дел мимики, со кои веројатно отстрана изгледавме како да сме во некој „цртан филм“)

Тоа е тоа.

Кога имаш отворен ум, кога немаш фрустрации, кога си расположен за светот и светот ќе е расположен за тебе. 

Пријателствата немаат ограничувања, па дури и да не го познавате туѓиот јазик. 

Треба да ја имате само желбата...

П.С.

А зошто го споделив ова?
Едноставно, поради многуте мои исфрустрирани бивши сограѓани, кои ни ден-денес не можат да ја сфатат поентата на разбирањето и комуникацијата.